پیامبر مهر و رحمت
محمد(ص) رحمت الهی برای همه و همیشة بشر است. او مهر محض است «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین». و صاحب برگزیده ترین اخلاق «انک لعلی خلق عظیم»( تو اخلاق عظیم و برجستهاى دارى!)
گویا ایام و روزهای هفته هرکدام قسمتی دارد برخی خوش شانس تر از بعضی دیگر است. در یکی محمد(ص)، علی(ع)، و... بدنیا می آیند، در دیگری فرعون، ابوسفیان، یزید، و... .
اگر چنین چیزی درست باشد، بدون تردید ماه ربیع الاول از خوش شانس ترین ماهها و روز دوازدهم یا هفدهم آن از پر برکت ترین روزها است. زیرا در این ماه و در یکی از این دو روز، کسی چشم به دنیا گشوده است که زمام بزرگترین انقلاب فکری و فرهنگی تاریخ بشر را در کف با کفایت خویش گرفته و با اقتدار تمام رهبری و هدایت کرده است. کسی که در عصر جاهلیت متولد شد ولی هیچگاه به غبار آلوده جاهلیت آلوده نشد و در ایام خرافات زیست و هرگز تن به خرافه ای نداد. کسی که در بین اقوام و نزدیکانش مظلوم تر بود تا میان بیگانگان، خویشانش او را از خویش رانده و تنهایش گذاشتند ولی دیگران پناهش داده و کمکش نمودند اما با این همه از هیچ کسی کینه ای در دل نگرفت وعقده انتقامی جانش را نیالود. کسی که بدون هیچ ستمی بردیگران، از کوچک و بزرگ زن و مرد زخم جسمی و روحی برداشت ولی بجای نفرین دعای شان می نمود و از خداوند جهان برای شان طلب رحمت و مغفرت و هدایت مینمود که «اللهم اهد قومی فانهم لایعلمون»( پروردگارا مردم ام را هدایت فرما که آنها جاهل اند[و ندانسته بر من ستم میکنند])!
و بالاخره کسی که برهمگان منت نهاد بدون اینکه از هیچ انسانی منتی بپذیرد.
او کسی جز پیام آور مهر و رحمت محمد بن عبدالله(ص) نبود. او آمده بود تا ما را بدون هیچ مزد وچشم داشتی، به راه راستی و درستی راهنمائی نماید. همین امر اورا ولی نعمت همگان کرد.
محمد(ص) رحمت الهی برای همه و همیشة بشر است. او مهر محض است «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین». و صاحب برگزیده ترین اخلاق «انک لعلی خلق عظیم»( تو اخلاق عظیم و برجستهاى دارى!)
او فلسفة بعثتش را نیز بکمال رساندن انسان در بعد اخلاق عملی اعلام نمود «بعثت لاتمم مکارم الاخلاق» مبعوث شده ام تا اخلاق نیکو را به تمام و کمال رسانم!
بنا براین، او آمده بود که انسان را در تمام ابعاد وجودی اش از زندگی مادی در جهات فردی و جمعی گرفته تا زندگی معنوی اش به بهترین و نیکوترین خلق و خوی زینت بخشد. به او بیاموزد کیست، از کجا آمده، بکجا میرود. این بودن، آمدن و رفتن چه لوازمی مادی و معنوی دارد. پس چه ها باید بکند و چه ها نباید بکند.
خلق عظیم محمدیش از او شخصیتی ساخته بود که با تمام مصائب و آلام رسیده از دشمنانش بسازد! و در آتش غم و غصه از اینکه چرا ایمان نمی آورند وراه راستی و نجات در پیش نمیگیرند، بسوزد. و مدام برای رهایی همگان از بد خلقی وگمراهی تلاش و کوشش می نمود و در این راه تا آنجا پیش رفت که خدایش لطیفانه مخاطبش قرار داد که پیامبر ما تا این حد برای هدایت و نجات مردم خودخوری نکن و درد و رنج وغصه متحمل مشو! که نزدیک خودت را در راه از دست دهی «لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ» (شاید، از اینکه ایمان نمىآورند، خود را هلاک سازى).
ایشان(ص) همگان را به مهر، محبت و رحمت توصیه نموده خدا را همراه و مهرورز کسانی معرفی نمود که بر خلق خدا رحمت می آورند «الراحمون یرحمهم الرحمن، ارحموا من فی الارض یرحمکم من فی السماء» (رحمت آوران را خدا مورد مهر و رحمت خویش قرار میدهد، بر کسانی که در زمین زندگی میکند رحمت آورید، تا آنکه در آسمان است بر شما رحمت آورد). اینگونه بود که ایشان پرونده عظیمی در باب مهر و رحمت و محبت گشود و خود در خط مقدم رحمت آوران قرار گرفت تا آنجا که به تعبیر قرآن مشقت و سختی دوست و دشمن بر او سخت می گذشت «لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم...» پیامبری از جنس خودتان بسوی شما- انسانها- فرستادیم که سختی و مشقت شما- مومن و کافر- بر او گران تمام میشود و سخت بشما دل بسته است....
ولادت این رحمت عام الهی، برهمه مهر دوستان عالم خجسته باد!
