وصال بی مثال

در مقام نیایش انسان خود را در مقابل و بلکه در کنار محبوبی می بیند که بیش از هرکس اورا دوست دارد و پیش از هرچیزی به او توجه میکند.

بدون تردید راز و نیاز یکی از شیوه ها و راههای اتصال انسان به هستی ای پر و بی نیازی است که توان و قدرت برآوردن نیازهای همه نیاز مندان عالم را دارد و خود بصراحت اعلام داشته: مرا بخوانید تا اجابت تان کنم و در واقع به خواسته تان پاسخ مثبت بدهم. 

دعا و نیایش گرچند مراحل و درجات مختلف دارد ولی درجه ای که برای همگان قابل درک است همان لذت بی مانندی است که انسان از حس وصل به محبوب پیدا میکند. 

در مقام نیایش انسان خود را در مقابل و بلکه در کنار محبوبی می بیند که بیش از هرکس اورا دوست دارد و پیش از هرچیزی به او توجه میکند. او در اینجا همه آنچه را نمیتواند با دیگران در میان بگذارد براحتی تمام اظهار میدارد این یعنی اینکه نیایش برای برخی ها و در مقام ساده و معمولی اش یک مقامی برای خالی کردن بغضهاییست که روی هم متراکم شده و هیچ جایی برای نشان دادن و ظهور یافتن نیافته است