محرم فرصتی برای گفتن ناگفته ها

محرم، امسال نیز همانند هر سال دیگر با شور و غوغای معمولی اش از راه رسید. ماهی که شاید بتوان آنرا مهم ترین مراسم مذهبی شیعی قلمداد کرد که در طول سال اتفاق افتاده و بهترین فرصت ممکن برای بیان باورها، اعتقادات و مسایل و معارف دینی را فراهم می آورد. 

فرصتی که در آن، مردم برای خاطر احساسات عاطفی، اعتقادی، و انسانی که دارند، به هدف بزرگداشت یک حادثه دلخراشی که در این روز و در سال 61هجری قمری در منطقه کربلای عراق اتفاق افتاد، روزهای چندی را گرد هم آمده و بدین مناسبت مجالس سخنرانی و عزاداری برگزار می شود. 

در این فرصت اما، معمولا آن استفاده های لازمی که باید در جهت تبیین معارف دینی انجام شود، صورت نمی گیرد. آنچه در این مراسم دینی بیان میشود، نه معارف عمیق اعتقادی اسلام و آموزه های اخلاقی خوب آن، که سخنان کلیشه ای و تکراری از نحوه قیام ( و در واقع برون رفتن) امام حسین از مدینه بسوی مکه و از آنجا بسوی کوفه است، که خود نوعا آبکی و سطحی و نیز  اکثرا تکراری و تقلیدی است. به عبارت دیگر، در واقع سخنرانی های این ایام از آنچه لازم است گفته شود خالی و از آنچه که هیچ لزومی به بیان ندارد یا مکررا بیان شده است، پر پر می باشد! 

تحلیل عمیق حادثه تراژدیک عاشورای سال 61 هجری نیازمند مطالعات دقیق و در عین حال بیطرفانه در این موضوع است که متاسفانه تا هنوز نشده یا خیلی کم صورت گرفته است. آنچه انجام شده یا میشود، تنها طرح مسایلی است که بصورت تکه بریده از تاریخ صورت میگیرد. این کار گرچند از جهتی به نقص تاریخ در مجموع، و همچنین محرومیت و مظلومیت شیعیان در طول تاریخ بر میگردد، ولی عدم توان تحلیل گران یا بی توجهی و بلکه هراس شان از ارائه تحلیلی غیر از آنچه در گذشته ارائه شده است، از عوامل مهم آن بشمار میرود. 

تاریخ اسلام، همچون بسیاری از تواریخ دیگر، مورد دستبرد و تحریف های زیادی توسط گروهها و طرفداران مذاهب مختلف قرار گرفته و هردسته کوشیده است مطابق ضرب المثل معروف عرب که "کل یجر النار الی قرصه: هرکس آتش را بسوی نان خودش می کشد"، حوادث تاریخی را چنان نقل کند که با مذاق و نیز باورهای خودشان سازگار باشد. و این امر سبب شده است، حقایق بسیاری در لابلای این تحریف ها و تخریب و تعظیم های ناروا یا و مبالغه آمیز و مغالطه انگیز، دفن شده و توفیق رسیدن به حقایق را برای نسلهای بعدی مسلمان دشوار و حتی ناشدنی نماید. 

حوادث تاریخی هرچند به مسایل و مبانی اعتقادی نزدیک تر و مرتبط تر باشد، بیشتر در معرض اینگونه تحریف ها و تخریب ها قرار داشته و احتمال تغییر و تبدیل و حذف و اضافه های پیش خودی و بعضا قربة الی اللهی، در آنها شدت و قوت میگیرد. لذاست که تحلیل و تمییز درست از نادرست در اینگونه مسایل، کار به نهایت سخت و طاقت فرسا بشمار رفته و کسی میخواهد که علاوه بر اطلاعات خوب تاریخی، از انصاف در حکم نیز برخوردار باشد. 

به امید روزی که بتوان بروشنی از وقایع تاریخی پرده برداشته و حوادث تاریخی را چنان دریافت و ارائه داد که در ظرف خودش واقع شده است. 

بدور از هرنوع تغییر و تحریف و نیز گرایش های مستحب و مکروه و حتی واجب و حرام فرقه ای و گروهی!  

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد