سیزدهم ماه رجب را روز ولادت امام علی(ع) شمرده اند و این یعنی اینکه در این روز روحی بزرگی چشم به جهان گشوده است که بعدا به الگوی خوبی برای تمام کسانی که می‌خواهند شرافت‌مندانه زندگی کنند، تبدیل شد. او مرد شرف گشت و شمشیر و شهود!
در شرافت علی همین بس، که هیچگاه هوس‌های شیطانی و موقت را بر کارهای بزرگی که تنها راه آرامش روح‌های بزرگ است، ترجیح نداد؛ و هرگز در کنار شکم‌های ...گرسنه عصرش سیر نخوابید. او حتی همان نان ساده و ناچیزش را نیز با دیگر گرسنه‌گانی که در حول و حوش دار الحکومة او می‌زیستند، تقسیم نمود. شرافتش به او غیرتی می‌داد که از هتک حرمت یک زن مسلمان چنان بخود بپیچد که از هتک حرمت یک زن ذمی (یهودی یا مسیحی) که در کشور علی و زیر سایه حکومت او بسر می‌برد.
شمشیر علی مشهورتر از آنست که نیاز به بیان داشته باشد، و تنها میتواند گفت که او و شمشیرش همه وسائل لازم هر جنگ و غزوه‌ای بود که به هدف پیروزی انجام می‌شد، و در تاریخ جنگهای صدر اسلام مورد مهمی نمیتوان یافت که بدون شمشیر او به نتیجه رسیده باشد.
شهودش نیز چنان بود که خودش هم بیتابانه می‌فرمود: «اگر پرده‌ها کنار رود، در یقینم افزوده نمی‌شود». او از ایمانی بر خوردار بود که محمد(ص) گونه اش می‌کرد و این مورد را نیز خودش نقل میکند که پیامبر به او فرموده است: «تو به مقامی رسیده‌ای که هر چه من می‌شنوم می‌شنوی و هر چه من می‌بینم می‌بینی، با این تفاوت که تو پیامبر نیستی».
این ویژگی‌های برجسته علی را از دو منظر اسلامی می‌توان دید: یکی نظرگاه شیعی یعنی اقلیتی حدودا 20٪ اسلامی که او را معصوم میدانند و این اعتقاد مستلزم وضعیت خاصی برای ایشان است. دیگری نظرگاه اکثریت مسلمانان سنی که او را معصوم ندانسته و تنها فاضل‌ترین و یا یکی از فضلا صحابه میدانند. روشن است که نگاه دوم، گرچه آن مقام معصومانه را (با قطع نظر از اصل ثبوت و عدم آن) از او سلب میکند، اما بدون شک او را در مقام بس والائی قرار می‌دهد که تنها از انسان‌های خود ساخته، محتاط، و با تربیت عالی انتظار می‌رود. اینکه انسان غیر معصومی چنان باشد، که انسان معصوم میتواند باشد، کار بس قابل قدری است.
اما اینها و امثال شان، سبب نشد او مظلومانه زندگی نکند و مظلومانه چشم از جهان فرو نبندد. او در وضعی زندگی کرد که مقدس‌مآب ترین انسان‌های هم‌عصرش فتوای تکفیرش را صادر کرده بودند، و در حالی در مسجد و در واقع مرکز حکومتش ضربه خورد که بسیاری معتقد بودند او اهل نماز هم نیست!!!
این از عجائب دنیای ماست که هر که پاک‌تر متهم‌تر! تو از این قیاس کن انسان‌های بزرگ دیگر را که در تاریخ نقطه عطفی بشمار میروند از سید جمال الدین افغانی، تا گاندی، تا نلسون ماندلا، تا چگوارا، تا بابه مزاری، و تا...
این عجیب است و البته اگر چنین نبود، عجیب تر می‌نمود!
این تولد خجسته بر تمام انسان‌های باورمند به کرامت انسانی مبارکباد