اکادمی دروغ

اقدام نفرت انگیز شماری از اعضا آکادمی علوم در نشر کتاب «اطلس اتنوگرافی اقوام ساکن در افغانستان(غیر پشتون‌ها)»، علاوه بر اینکه ترکیب خاص اعضا و فعالین این نهاد به اصطلاح علمی-فرهنگی را آشکار می‌سازد، از چهره افرادی در درون این نهاد و نهادهای مشابه دولتی پرده بر می‌دارد که علی رغم بهره مندی مدام از انواع امتیازات مالی و مقامی، در دولت‌های مختلف چندین دهه أخیر و حتی بیش از یک سده اخیر، از احساس مفرط حقارت و خود کوچک بینی درونی رنج می‌برند.

بر اساس یافته‌های دانش روانشناسی جدید، هر نوع اهانت و توهین به دیگران در واقع نه یک کنش بلکه یک واکنشی است به احساسات و نگرش درونی افراد نسبت به خودشان. واکنشی که بصورت ناخودآگاه و به شکل فرافکنانه از نوع اهانت و عیب جوئی از دیگران و ناقص بینی و نقص سازی برای آنها، بروز می‌کند.
چیزی که این یافته‌های علمی را، عملا تأیید میکند، این است که ما در طول تاریخ هیچ نشانه‌ای از اینکه فرد/جمع صاحب کرامت و پایبند به شرافت و عزت انسانی، به تحقیر، توهین و عیب‌جویی دیگران بپردازد، در دست نداریم.
حال سئوال که باقی میماند اینکه: چرا گروهی که بظاهر از تمام امتیازات گروهی و فردی برخوردارند، به چنین روز، روزگار و وضع نابسامان و حقارت بار روحی-روانی مبتلایند که به اشکال مختلف به توهین و اهانت به دیگر اقوام و مردم هموطن و هم‌سرنوشت خویش می‌‌پردازند؟
به نظر می‌رسد این قبیل خود حقیر بینی‌های آگاهانه یا نا‌آگاهانه، امری است تکوینی که اصل خلقت و صاحب آن به کسانی حواله اش می‌کند که تمام هم وهمت شان صرف تاراج نان و نام و آبروی دیگران میشود؟ گروهی که با وجود تمام داشته‌های به‌حق و ناحقی که برای خود از راه‌های مختلف حیله و دروغ و پیمان شکنی، وطن فروشی، و... دست پا کرده اند، کمترین آن را برای دیگران تحمل نمی‌کنند. و همین‌که ببینند، چیزی بر داشته‌های یا امتیازات و حقوق مسلم دیگران و یا پیشرفت و ترقی شان افزوده شد، با تمام توان در تضیع و نابودی آن و در صورت ضرور خود افراد و جوامع اقدام می‌کنند.