باغبان

 

صدنیستان کاشتی ای باغبان                       

تا که اید یک نی ی اند فغان 

این نیستان از گل دست تو رست              

اهرمن را دست تکبیرتو بست

 

صدنیستان کاشتی ای باغبان                     

تا که اید یک نی ی اند فغان

این نیستان از گل دست تو رست            

اهرمن را دست تکبیرتو بست

حاصل این سالها از بذر توست               

سفره ای پر من کرامت نذر توست

کوه ودشت و جنگل انبوه سبز               

آرمانت کوه اندر کوه سبز

گرگ با میش است و آهو با پلنگ           

با کلاغان میزند خرچنگ چنگ              

هرچه گویم وصف این ایام را                

عرضه بازار کردم خام را

 گرچه این ایام بس عالی بود                 

جای تو برچشمها خالی بود

ای یل میدان وای شیر شکار                     

هندوکش بی تو ندارد اقتدار                  

بار دیگر آن چپن بردوش کن                 

بغض های در گلو را گوش کن

ازمیان موج های انتظار                          

تیغ برکف از مزارت سر برآر

کوه ودشت و صخره، سنگر باشماست      

نعره سبز برادر با شماست

بر دل آیینه داغ روی توست                     

بیشه ی شیران خم ابروی توست

کی بود تنها مزارت در مزار                 

هر دل سالم تو را دارد قرار

قلب ابنای وطن شد کشورت                     

مادر بگرفت بر دامن سرت

این هویت وامدار خون توست               

آفتاب آسیا مرهون توست

یادگار عزت سید جمال                        

ای پیامت مهر و عشق و اعتدال

گل بودن آی مردم گل گل است              

گر به باغ و گربه سرو وسنبل است

تا بکی ای گل اسیر بو و رنگ              

ای علم بردوش می خندد فرنگ

سیزده سال از غروب آفتاب                      

آسمان بارید باران بی سحاب

غلام علی جوادی.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد