از اینکه چندی است فرصت کافی ندارم و دل داشته هایم را نمی نویسم خسته شده ام. سایتها را نیز چنانچه قبلا سر میزدم خبر نمیگیرم و فقط امروز به غرجستان سر زدم مقاله «فاشیسم هزاره» را از سید مصباح بصورت بسیار سرسری و با عجله خواندم.
بازهم چون عجله دارم که باید برم دنبال کار ضروری تری آزمون باشد و تا آن زمان فقط حدود یک هفته وقت باقی مانده تا چانس خود را!!! به آزمودن بگیریم. بدلیل همین عجله فعلا چیزی خاصی به ذهنم نمیرسد باید منتظر ماند تا خون شیر شد.
و فقط تفالی به لسان الغیب میزنم که گفته است:
گفتند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود و لیک به خون جگر شود
این شعر ناب در همه عرصه های زندگی فردی و اجتماعی؛ علمی و عملی؛ و... معنای بس عام و ملموس دارد. انچنان ملموس که کاملا تجربه پذیر و قابل اثبات با روشهای علمی روز می باشد. حافظ بزرگوار همین سخن را در جای دیگر چنین بیان میکند که:
(تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست)
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش.
مقام توکل نیز همان مقام رضا و صبر است و هیچ توکلی بدون صبر شدنی نیست. ولی باید در نظر داشت که این حافظ و قاری با چارده روایت! از توکل توکل منفی را اراده نمیکند گرچند ظاهر کلامش موهم همین معنا باشد. زیرا آنچه در مقام توکل قابل تامل است آنکه این مقام جای تلاش توام با توکل است به تعبیر رسول اکرم(ص) که در پاسخ به اعرابی ای که از توکل همان معنایی را فهمیده بود که معمولا ما می فهمیم! یعنی شانه خالی کردن از وظیفه و محول نمودن آن به خدا و نیروهای غیبی و بدین جهت میخواست شترش را بدون عقال و پای بند و با توکل بر خدا!!! دربیابان رها کند فرمود: اعقل ثم توکل: اول شترت ار عقال بزن و سپس توکل- برخدا- بکن.
در عرصه ها و میدان های دیگر زندگی نیز چنین است و همین مثال عرب آن روز را میتوان اعمال کرد یعنی اول باید کاری را انجام دهیم و کوشش کنیم خوب هم انجام بدیم- خداوند دوست دارد بنده ای را که وقتی کاری را انجام میدهد محکم کاری کند. محمد(ص)- و سپس به توکل تمسک جوییم.
راستی دیرم شد این سخن دنباله دار است از شتابی که صورت گرفت و نقصهایی که در پی دارد معذرت و ادامه را: این زمان بگذار تا وقت دیگر.
دوست عزیز اگر تفال را تفأل می نوشتید بهتر بود. ممکن کسانی تفال بخوانند مثل تفاله و...
تشکر؛ امتثال امر خواهد شد.