اصالة العمل

از پیامبر اکرم (ص) نقل شده که خطاب به دخترش فاطمه زهرا(س) فرمود: 

یا فاطمة! اعملی لنفسک فانی لا اغنی عنک شیئا. 

فاطمه جان برای خودت کار کن که من(در آخرت) برایت سودی ندارم! 

ما روزانه به دهها حدیث از این قبیل بر میخوریم که همه و همه ما را به عمل فراخوانده و از عواقب بد بی عملی و بدعملی برحذر میدارند ولی گویا چیزی نشنیده ایم همچنان به شفاعت و... ائمه و بزرگان دینی مان دلبسته و در انتظار چنین چیزی میمانیم که باشد حالا اگر ما کاری انجام ندادیم  و از خداوند فرمان نبردیم و اطاعت و عبادت نکردیم از مسیر شفاعت نجات خواهیم یافت. 

متاسفانه بعضی از منبری ها بخاطر نا اگاهی از عمق تعالیم دینی و ارتباط تنگاتنگ سه عنصر مهم اعتقاد- عمل- و کمال؛ یا برای خاطر داغ نگه داشتن مجالس و محافل شان چنین اندیشه نا بجایی را تبلیغ میکنند و دادگاه عدل الهی را به ادارات دولتی رشوت ستان افغانستان و غیر آن همانند نشان میدهند که اگر چیزی با خود نبرده باشی نیز همین گریه های و اشک هایی که ریخته ای کافی است تا تو را همنشین انبیا و اولیا کند و... از این مطالب.  

البته این سخنان هرگز بمعنی انکار شفاعت معقولی که قرآن نیز بر آن مهر تایید نهاده است نمی باشد بلکه تنها شفاعتهای عوامانه ای را که تبلیغات سوء بعضی از سطحی نگران ان را در ذهن مردم نقش میزند را مردود می شمارد. گرچند اینکه فرق میان شفاعت معقول و غیر معقول در چیست خود بحث مستقلی است که مقالاتی زیادی را می طلبد.

روایتی که از پیامبر اکرم (ص) نقل شده خطاب به نزدیک ترین فردی است که خود وی عضو و پاره تنش میخواند و به دلیل محبتی که نسبت به وی داشت ایشان را مادر پدرش «ام ابیها» خطاب می نمود ایراد شده و بیانگر آنست که اعمال انسان در ساختار شخصیت اخروی اش نقش خشت در ساختار ساختمان های دنیوی را دارد. و ما با هر عمل خیری خشتی بر ان بنای دائمی مان می نهیم و خانه آخرت مان را آباد میکنیم. 

این امر چنان است که اگر ما عملی نداشته باشیم رسول خدا (ص) نیز کاری برای مان نمیتواند و بلکه نمیکند! زیرا آمده تا همین پیام را بما برسانید و هرگز خود بر خلاف این روش نه روش این مسیر رفتار نمیکند و بلکه نمی تواند بکند زیرا سنت مستحکم الهی بر آن قرار گرفته و میدانیم که که سنت الهی تغییر ناپذیر است «لن تجد لسنة الله تبدیلا و لن تجد لسنة الله تحویلا» 

این است که اسلام را میتوان دین «اصالة العمل» تعریف کرد.