ما و واقعیت

امروز روز رحلت یا شهادت امام پنجم شیعیان جهان حضرت امام محمد باقر(ع) است که این ضایعه بزرگ را به تمام شیفتگان و پیروان حضرتش تسلیت میگویم.

اینکه گفتم رحلت یا شهادت بدان دلیل که متاسفانه گاه برای خیلی از مسایل پاپوش بلندی ساخته شده و تلاش میشود به هرنحوی که ممکن است، کسی را شهید کنند، حال اگر باشمشیر و در میدان جنگ نشد، با زهر جفا!

روزی و روزگاری به مشرعه آیت الله محسنی سری زدم که نوشته بود روایاتی که میگویند همه ائمه شهید شده اند، سند معتبر نداشته و آنچه قابل اعتماد است شهادت امام علی، امام حسن، امام حسین و امام موسی کاظم (ع) است و بقیه نه!

ذهنم زد که مگر لازم است ائمه شهید شده و با زهر جفا از دنیا رفته باشند؟ شهادت خوب است ولی باید ثابت شده باشد و نه اینکه بر اساس هر مدرکی که شده، سند شهادت برای این یا آن درست کنیم!

امامان اهلبیت (ع) از بزرگان بی چون و چرا و مورد اتفاق تمام مذاهب اسلامی است. مذاهب اسلامی، گرچند در امامت این بزرگان اختلاف دارند، اما هیچ مذهبی بزرگی و عالمیت و بعضا اعلمیت آنان را انکار نکرده و نمیکند. پس علاوه بر این بزرگی، آیا لازم است، شهادتی هم درکار باشد؟

اگر رسول خدا (ص) که بزرگترین بزرگان است رحلت کرد، آیا این امر بیانگر ضعف ایشان یا نشانه کمی درجات و کمالات ایشان است؟ هرگز!

او از مقرب ترین بندگان الهی است و مقام قاب قوسینی که قرآن برای او بیان میکند، برای هیچ نبی و رسولی معرفی نکرده است. معارف بلند قرآنش و نیز شاگردان و پیروانی مخلصی که تربیت کرد و نمونه بازر آن علی بن ابی طالب(ع) است، و... بخودی خود نشان دهنده این مقام بلند و جایگاه ارجمند و عظمت انکار ناپذیر آن حضرت(ص) است. پس نباید همگان را شهید کرد تا برایش نوحه خوانی نمود.

البته روشن است که این نوشته در پی انکار قطعی این موهبت خدادادی از آن بزرگ مرد عالم علم و دانش و قهرمان میدان عمل و کنش، نبوده و میخواهد از طرفی بدین نکته اشاره کند که چنین چیزی امری مسلمی نیست وبلکه همانگونه که شاهدی از یکی از بزرگان دانش دینی آوردیم، سند سالمی ندارد. و از طرف دیگر، این سئوال و پرسش را در ذهن ایجاد کند که ما به عنوان یک موجود متفکر، تا چه اندازه توان مواجهه با واقعیت های تلخ، یعنی آنچه با مذاق سابق مان سازگاری ندارد را، داریم. ایا پیش فرض ها را به نفع واقعیت ها، چه تلخ و چه شیرین، ترک میگوییم، یا اینکه واقعیت ها را به پای مفروضات پیشین مان قربانی خواهیم کرد؟

امید که خداوند ما را با روح و حیات انسانی زنده داشته و با آن بمیراند.

  

نظرات 2 + ارسال نظر

سلام. جالب بود. نمی دانستم. و حال سوالی برایم پیش آمده: پس کدام علل در کار بوده که ما شیعیان را به این باور رسانده که همة ائمة هداه (علیهم اسلام و الصلواه) شهید شده اند؟

سلام ممنون به من هم سربزن نظری عزیز حوتقولی. تازه پیدایت کردم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد